زمینه
نقص تیغه بین دهلیزی (ASD) یکی از ناهنجاری‌های مادرزادی قلبی شناخته شده‌تر است که در بزرگسالی ظاهر می‌شود. ASD با نقص در سپتوم بین دهلیزی مشخص می شود که اجازه می دهد بازگشت وریدی ریوی از دهلیز چپ مستقیماً به دهلیز راست منتقل شود. بسته به اندازه نقص، اندازه شانت و ناهنجاری‌های مرتبط، این می‌تواند منجر به طیفی از بیماری شود که از عدم وجود عواقب قابل توجه قلبی تا اضافه بار حجمی سمت راست، فشار خون شریانی ریوی و حتی آریتمی دهلیزی متغیر است.
با استفاده معمول از اکوکاردیوگرافی، تشخیص و در نتیجه بروز ASD در مقایسه با مطالعات بروز قبلی با استفاده از کاتتریزاسیون، جراحی یا کالبد شکافی برای تشخیص افزایش می‌یابد. یافته‌های معاینه فیزیکی ظریف و اغلب حداقل علائم در طول 2-3 دهه اول زندگی به تأخیر در تشخیص تا بزرگسالی کمک می‌کند، که اکثریت (بیش از 70٪) تا دهه پنجم زندگی تشخیص داده می‌شود. با این حال، مداخله زودتر در اکثر انواع ASD توصیه می شود.
